| مقایسه تاب‌آوری در سالمندان تنها و غیرتنهای مقیم در جامعه |
| کد مقاله : 1113-MOA-FULL |
| نویسندگان |
|
الهام محمدی *1، زهرا کاظمی حاجی آباد2 1عضو هیئت علمی گروه مددکاری اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی 2دانشگاه علامه طباطبایی |
| چکیده مقاله |
| مقدمه: تاب آوری یکی از مهمترین قابلیتهای روانشناختی در تمام دوران زندگی و مواجهه با چالشهای زندگی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری در سالمندان مقیم جامعه بر اساس ترتیبات زندگی آنها(تنهازیستی یا زندگی با دیگران) است. روش: از روش تحقیق پیمایشی استفاده شد. این پژوهش در سال 1401 با کمک نمونه گیری سهمیه ای در 142 سالمند تنها و 242 سالمند غیرتنها انجام شد. از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون(2003) . چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی استفاده شد. یافته ها با کمک آزمونهای تی مستقل و کوواریانس تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین تاب‌آوری در سالمندان تنها و غیرتنها، تفاوت معناداری وجود داشت و سالمندان تنها، تاب آوری بسیار پایینتری داشتند. سالمندان تنها و غیر تنها در تمام ابعاد تاب‌آوری (ادراک از پتانسیل شخصی، اعتقاد به غرایز فردی، تحمل عواطف منفی، پذیرش مثبت، تغییر و روابط ایمن، کنترل، نفوذ معنوی) نیز تفاوت معناداری داشتند. با در نظر گرفتن سن و تحصیلات به عنوان عوامل تاثیرگذار بر تفاوت دو گروه در تاب آوری، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد، سن تاثیر جزیی بر تفاوت تاب آوری سالمندان تنها و غیرتنها داشت اما تحصیلات هیچ تفاوتی بین تاب آوری سالمندات تنها و غیر تنها ایجاد نکرد. نتیجه‌گیری: با توجه به تفاوت قابل ملاحظه تاب آوری سالمندان تنها با غیر تنها، به نظر می رسد ضروری است متخصصان سلامت روان و سیاستگذاران، سالمندان تنها زیست را در اولویت برنامه ریزی و خدمات سلامت روان قرار دهند. |
| کلیدواژه ها |
| تاب‌آوری، سالمند مقیم جامعه، ترتیبات زندگی، تنها زیستی |
| وضعیت: پذیرفته شده |