| توانمندسازی روانی مادران در دوران سالمندی |
| کد مقاله : 1185-MOA-FULL |
| نویسندگان |
|
احمد به پژوه * استاد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| آمارها و پژوهش‌های موجود نشان می‌دهد که جمعیت جهان و ایران در حال سالمند شدن است و پیش‌بینی می‌شود که تعداد افراد سالمند یا سالخورده جهان در سال 2025 به یک و نیم بیلیون برسد. همچنین برآورد شده است که جمعیت افراد سالمند در ایران در سال 1404 به حدود دوازده در صد جمعیت کشور و در سال 1430 به حدود یک سوم جمعیت برسد (نان‌بخش و همکاران، 1390). گفتنی است که پیشرفت دانش پزشکی و ارتقای کیفیت زندگی موجب افزایش طول عمر و درنتیجه افزایش جمعیت افراد سالمند شده است. باوجوداین، اهمیت دوران سالمندی از ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی و اقتصادی کمتر از هر موضوع دیگری مورد مطالعه قرار گرفته است. در روانشناسی به‌طور اعم، از روانشناسی کودکی و نوجوانی سخن بسیار به میان آمده، لیکن از روانشناسی سالمندی و پیری کمتر سخن گفته شده است. درحالی‌که دوران سالمندی، سرنوشت محتومی است که برای هر فردی، اعم از زن و مرد پدید خواهد آمد. در دوران سالمندی، توجه به بهداشت روانی مادران و توانمندسازی یعنی حفظ نشاط و عزت نفس و احساس خودارزشمندی آنان از اهمیت خاصی برخوردار است. مادرانی که به مرحلۀ سالمندی قدم گذاشته‌اند، می‌توانند در خانه بمانند و به‌طور غیررسمی و نیمه‌وقت به کارهای مورد علاقۀ خود بپردازند و با ورزش و صرف اوقات خود به طرق گوناگون از زندگی و زنده‌بودن خود لذت ببرند. درهرصورت سالمندی به معنای عدم فعالیت و بی‌تحرکی و تعطیل دایمی کار و فعالیتها نیست! یا به قول بعضی‌ها «سالمندی، فقط خوردن و خوابیدن نیست!» |
| کلیدواژه ها |
| توانمندسازی روانی، مادران سالمند، سالمندی |
| وضعیت: پذیرفته شده |